ใบไม้ที่หายไป ตอนอหังการของดอกไม้
อหังการของดอกไม้
สตรีมีสองมือ
มั่นยึดถือในแก่นสาร
เกลียวเอ็นจักเป็นงาน
มิใช่ร่านหลงแพรพรรณ
สตรีมีสองตีน
ไว้ป่ายปืนความใฝ่ฝัน
ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน
มิหมายมั่นกินแรงใคร
สตรีมีดวงตา
เพื่อเสาะหาชีวิตใหม่
มองโลกอย่างกว้างไกล
มิใช่คอยชม้อยชวน
สตรีมีดวงใจ
เป็นดวงไฟไม่ผันผวน
สร้างสมพลังมวล
ด้วยเธอล้วนก็คือคน
สตรีมีชีวิต
ล้างรอยผิดด้วยเหตุผล
คุณค่าเสรีชน
มิใช่ปรนกามารมณ์
ดอกไม้มีหนามแหลม
มิใช่แย้มคอยคนชม
บานไว้เพื่อสะสม
ความอุดมแห่งผืนดิน !
ประชาธิปไตย ๔ พฤศจิกายน ๒๕๑๖
ปรัชาซึ้ง สอนดีมากกกกกก เยี่ยมไปเลย
ตอบลบสุดยอดนักเขียนเลยล่ะ
ตอบลบสะท้อนชีวิตได้ดี
ตอบลบอินล่ะซี้
ตอบลบอือ ชอบๆๆๆ ลึกซึ้งมากๆ หายากแล้วนะคนที่คิดได้แบบนี้น่ะ นับถือๆๆ
ตอบลบเพราะเขียนไว้นานแล้วด้วยมั้ง
ตอบลบ